Fotoğrafım
Istanbul, Türkiye
Hassas yürekler taşıyoruz. Camdan, çatlayan, buğulanan, kırılan.. Candan dost aramamız da bu yüzden. Camdan anlayan..

30 Ocak 2009 Cuma

...

İnsanların yaradılışında affetmek vardır.
Ancak seni, kendi işlemek istedikleri günahların yüzünden, asla affetmezler.
(Babamın günlüklerinden birinin ilk sayfasına, o güzel el yazısıyla yazılmış bu cümle. Yorumsuz aktarıyorum.)

4 yorum:

kumhavuzu dedi ki...

vay be..günlükleri olan ve bunlardan birinin başında böyle bi cümle olan babanın kızı olmak nasıl bir duygu..merak ettim.
Günaydın:)

.. dedi ki...

"babamın günlükleri" lafı durdurdu beni. hem "güzel el yazısı" demişsin. ve bu cümle.
ne çok hikaye vardır içinde.

carpediem dedi ki...

babanın günlükleri ha simurgum...
benim de ortaokul yıllarından beri güzel ve özlü sözleri yazdığım bir defterim var hala sakladığım...
günlük değil tabii...
ama işe yaradı sanırım
hayatımda...
bi de ilk taşı bu günahı işlemeyen atsın diyen İsa vardı...
derin laf...

Adsız dedi ki...

bence önemli olan başkalarının affetmesi değildir..
insanın kendini affedebilmesidir..

bu günah ve affetme kavramları üzerinde can sıkıcı derece olmayan kafamı yormuştum zamanında..
günahım çok olduğundan olabilir ;)

ve şöyle bir sonuca vardım:
işlediğim günahlardan ötürü,
eğer inançlıysam,
ki öyleyim,
bu yönden cezamı çekmeye zaten razıyım..
vicdanımla kendime de gerekli cezayı veriyorum zaten..
başkalarının bana verdiği ceza ya da afların önemi yok o yüzden..

biraz da olsun rahatladım mı?
sanırım evet..

ama bu fikrimin ve görüşlerimin değişmeyeceği anlamına da gelmiyor elbette :)

iyi haftasonları simurgcum..
lütfen babanın günlüğünden alıntılar yapmaya devam et.. :)

 
bu blog "atalet"le yapıldı